De TrendRede van 2015 begon met het beschrijven van de Ondertussenheid, de tussenperiode waarin we ons -nu nog steeds- bevinden. Een periode van overgang, maar overgang naar wat? Die contouren worden steeds scherper zichtbaar. Maar wie tekenen daarvoor en zorgen voor deze invulling? Dat zijn de mensen en bedrijven die op verantwoorde wijze volwassenheid in zich dragen.
Bont beeld
Verantwoord volwassen. We waren toch al volwassen, zeg je misschien? In leeftijd wellicht, maar verder lijkt niets minder waar (uitzonderingen daargelaten). De afgelopen tijden blonken eerder uit in: afschuiven, verantwoordelijkheid ontwijken, ik wil -het nu, wij versus zij, van Hello Kitty hypes, pyjama’s aan op straat, soldaatje spelen, schreeuwen om het hards en bacchanalen: kortom behorende bij uit de kluiten gewassen kinderen en pubers.
Verantwoorde volwassenheid gaat om een mentaliteit. Een mentaliteit van bouwers, van meedoen, van verantwoordelijkheid nemen, van verbindingen aangaan, proberen, vallen, opstaan, delen en gunnen.
Verantwoorde volwassenen als bouwers en bouwtekenaars betekent niet dat er een grijze, saaie en super serieuze tekening ontstaat, er ontvouwt zich juist een heel bont beeld van nieuwe (dwars)verbanden, meebouwsels, innerlijke kompassen, egoluwte, zelfopheffing, waardigheid en afwijkingen.
Innerlijk kompas vinden en volgen
Ook al lijkt het momenteel vaak niet zo, toch groeit deze groep gestaag. Een groep die het roer in eigen hand neemt. Wil je ook mee doen dan moet je eerst terug naar binnen en op zoek naar je kompas. Je innerlijk kompas dat aangeeft welke waarden en waarheid voor jou gelden en wat jij betekenen wilt . Vergelijkbaar met echt volwassen worden, dan bepaal je ook wat voor jou belangrijk is, wat je van vroeger meeneemt, welke waarden je aanstaan, wat je nieuw meepakt en waarop je je richten wilt.
Het aardige van de komende tijd is dat iedereen wel mee moet in deze zoektocht, of je nu wilt of niet. Want de vroeger o-zo-duidelijke grenzen tussen goed en fout worden steeds schimmiger, relatiever en bewegelijker. Wil je niet verzuipen of wegkwijnen dan moet je wel bij jezelf te raden gaan.
Ruimte voor de afwijking
We zijn klaar me wegpoetsen en gladstrijken. Juist door de diversiteit en legimiteit van al deze kompassen en zoektochten wordt ook de afwijking weer normaal. Bij de zoektocht naar de eigenlijk waarden behoort ook het onderdeel ‘licht laten schijnen op de minder mooie kanten’. Dit licht vervolgens aan laten staan en er verantwoordelijkheid voor nemen en dragen.
Egoluw
Een langzaam zichtbaar wordende resultante van verantwoorde volwassenheid is het feit dat de ‘ego-schuif’ steeds vaker naar ‘zacht’ geschoven wordt. De overtollige lucht gaat weg. Het innerlijke en belichte kompas zorgt ervoor dat je reëel en trouw kan zijn, en blijven, aan je eigen waarden, dat je kiest voor verbinden en vertrouwen. Dat maakt een roeptoeterend ego overbodig. Met teruggeschroefde ego’s zoeken we cirkels van vertrouwen, leggen dwarsverbindingen en stappen gelegenheidscoalities binnen.
Een vergaande vorm van deze egoluwte zullen bedrijven of mensen (in rollen) worden die zichzelf ‘op willen heffen’ voor het grotere doel (#lefvanzelfopheffing). Want om iets echts nieuws te bouwen moet je het oude af (durven) breken.
Van geschapene naar schepper
Kortom terwijl Europa in zijn voegen kraakt en het woord ANGST weer in chocoladeletters geschreven wordt gaat de tijd van lijdzaam toezien langzaam voorbij. Innerlijke kompassen worden gevonden en afgestoft. Men weet dat men het anders wil, hoe dat is niet altijd echt duidelijk, maar men gaat wel van start. We kneden op basis van nieuw gevonden gedeelde waarden (tijdelijke) gelegenheidscoalities en vormen zelforganiserende groepen. We omzeilen steeds beter de nog veelvuldig in de weg liggende oude structuren en duwen ze langzaam om. We worden bewust van geschapene een schepper en nemen daar verantwoordelijkheid voor. Creëer en bouw jij al mee?
Caroline van Beekhoff